JA! Een nieuwtje! vanaf januari ben ik begonnen met een nieuw project waarin ik verdieping ga zoeken naar mijn eigen dramaturgische levenslijn en verhalen die zich schuil houden in mijn werk. Hierin wordt ik ondersteund door Festival Boulevard en PLAN Broedplaatsen.
Evolving narratives heeft als doel een doorlopende database van alle documentatie die deel uitmaakt van mijn leven als kunstenaar te worden. Het geleefde projectarchief bevat documentatie van herinneringen, ideeën, creatieve werken en persoonlijke reflecties die je door de jaren heen hebt verzameld. Over het geheel genomen dient het archief als een uitgebreide opslagplaats van mijn levenservaringen, creatieve inspanningen en persoonlijke groei, waardoor ik ze in de loop van de tijd kan bewaren en opnieuw kan bekijken. Het documenteert niet alleen mijn verleden, maar dient ook als basis voor het vormgeven van mijn toekomst, nieuwe werken en het achterlaten van een blijvende erfenis als persoon en als kunstenaar.
De documentatie van het proces is voor mij altijd belangrijk geweest. Ik ga vaak terug en analyseer de aantekeningen opnieuw. Zo is het schrijven van boeken en het bijhouden van deze website ook onderdeel van mijn geleefde ervaring.
Alles lijkt met elkaar in verband te staan, maar ik kan er niet altijd de vinger niet op leggen. Door de jaren heen werd mijn documentatie steeds digitaler, maar mijn fysieke notitieboekje was altijd bij me. Het houdt mij in de huidige tijd. Het geeft mij ruimte en een plek om na te denken. Het helpt mij om mijn doelen te bereiken en helpt mij na te denken over mijn plek in de wereld. Ook begon ik me te concentreren op het maken van visuele aantekeningen, omdat het werk dat ik doe vaak in een inclusieve en diverse setting plaatsvindt met mensen die gedachten verwerken via beelden of op andere manieren. Ik zou dit graag willen ontwikkelen tot een niet-taal die het feitelijke fysieke werkproces naar een plek brengt met verschillende soorten interpretaties. De vloeibaarheid in visuele communicatie en begrip.
Tijdens de 3e lockdown waren alle theaters, musea en andere kunstplekken in Nederland opnieuw gesloten. Deze voortdurende onzekerheid deed mij nog meer beseffen dat mijn kunst in de podiumkunstenwereld vluchtig is. Ook als het een digitale voorstelling betreft. Na voortdurend veranderende metingen vanwege COVID wilde ik een doorlopend project creëren dat mij in deze wereld vertegenwoordigde en dat kon blijven bestaan als mijn fysieke lichaam versleten was. Iets dat ik kan doorgeven.
Wat de toekomst brengt is nog nooit zo onzeker geweest. We denken dat we de antwoorden hebben, maar de zaken blijven veranderen. Ons publiek komt misschien niet meer terug en als ze terugkomen, zijn we misschien uit elkaar gegroeid omdat we elkaar al een hele tijd niet meer hebben gezien. Wat echter altijd overblijft zijn de kunst en de ideeën in mijn hoofd en de dingen die ik opschrijf, mijn herinneringen die mijn ouders verzamelden en herinneringen vastgelegd in foto’s. Maar ik heb ook moeite met de herinneringen uit het verleden en durf me er niet altijd ten volle mee te verbinden. Daarom is het voor mij belangrijk om iets met deze herinneringen en aantekeningen te doen. Om een nieuwe manier te vinden om ze te archiveren, zodat ze onderdeel kunnen worden van een plek waar ik naar terug kan gaan. Om te delen en over te dragen naar nieuw werk. En om kennis aan te bieden om nieuw werk te creëren.
Dit project is een diep persoonlijke inspanning gericht op het documenteren en behouden van herinneringen, ervaringen en creatieve uitingen in de loop van de tijd. Dit project lijkt een weerspiegeling te zijn van mijn reis als kunstenaar, om vrede met mezelf te vinden, een plek te creëren om naar terug te keren, en de wens om een blijvende erfenis achter te laten die kan worden gebruikt voor nieuwe creatieve werken.
Samen met Giulia Cristofoli werken we toe naar een eerste opzet en presentatie.
