28 juni was een spannende dag in Rotterdam, omdat de adviezen over de cultuurplannen bekend werden gemaakt. Op deze dag wordt duidelijk welke organisaties de komende vier jaar gesteund worden en welke niet. Zonder structurele subsidie kunnen veel organisaties niet overleven, waardoor de spanning groot is. Elke vier jaar is er een nieuwe ronde, met nieuwe kansen en mogelijke teleurstellingen.
Voor het eerst hebben we met Misiconi ook een cultuurplan ingediend. Dit proces was ontzettend interessant, zwaar, leerzaam en tijdrovend, vooral naast al onze andere werkzaamheden. Nu we het eerste positieve advies van de gemeente Rotterdam hebben ontvangen, voel ik pas echt de impact. Officieel is het geld nog niet binnen, maar er is een stevige toezegging gedaan.
Sommigen van jullie weten dat ik ben begonnen met het opzetten van een archief, waarin ook het archief van Misiconi is opgenomen. De afgelopen maanden heb ik materiaal bekeken van 2013 tot 2024. Dit bracht veel herinneringen terug aan momenten, projecten, notities en gesprekken van de afgelopen jaren. Er waren zowel hoge pieken als diepe dalen. Mensen kwamen en gingen, en we klopten bij veel deuren aan voor samenwerkingen en partnerschappen. Ik heb talloze mensen gemaild om iedereen te overtuigen van de kracht van mijn werk, mijn werkwijze en wat we bij Misiconi deden en nog steeds doen. Het mooie is dat, zoals ik in het archief zie, er weinig veranderd is aan onze missie en visie. Ze zijn nu aangescherpt, maar de kern is altijd hetzelfde gebleven. Ik had mijn gedachten kunnen veranderen of een andere weg kunnen inslaan, maar ik bleef trouw aan mijn overtuigingen en zette me hard in met een onmiskenbare affiniteit voor de branche.
Hoe een kopje koffie onze toekomst heeft gevormd
Ik herinner me nog goed de dag dat de gemeente ons bezocht in onze studio aan de Jagerstraat in Rotterdam. De locatie had minimale middelen, zoals geen verwarming, maar het grote voordeel was de toegankelijkheid. Het bevond zich op de begane grond, waardoor rolstoelgebruikers gemakkelijk naar binnen konden, wat vrij uniek was in Rotterdam. We hadden een koffiezetapparaat en een melkopschuimer als kleine luxe. De gemeente kwam kijken naar de subsidie mogelijkheden, en we spraken toen over een snelloketaanvraag van ongeveer 1500 euro, als ik het me goed herinner. Dit was tussen 2015 en 2017. Later verhuisden we naar een nieuwe locatie in Rotterdam Zuid, waar we nu nog steeds zitten, deels omdat veel locaties niet toegankelijk zijn. Er was dus weinig keus.
Maar al deze herinneringen brachten me terug naar dat kopje koffie met opgeklopte melk. Voor mij staat het symbool voor meer dan alleen een drankje. Naast al de mooie plannen die we met frisse moed in de sector willen realiseren, betekent een vierjarige subsidie ook dat je de basisvoorwaarden om te kunnen werken op orde kunt brengen. Dat je iedereen in je organisatie dat lekkere kopje koffie kunt bieden wanneer dat nodig is. Dat je kunt werken in een comfortabele bureaustoel of überhaupt in een verwarmde ruimte.
Het vreemde is dat deze basisvoorwaarden in andere sectoren nooit ter discussie staan, behalve in de kunstsector. Bij een reguliere kantoorbaan kun je ervan uitgaan dat deze voorwaarden gedekt zijn. Als sector zijn we creatief en vinden we altijd wel een manier om het te regelen, maar ik vraag me af of dit wel normaal is. Waarom moeten wij als sector genoegen nemen met minder?
Wat een kopje koffie mij leerde
Het is tijd om te erkennen dat ook wij basisvoorwaarden nodig hebben om ons werk goed te kunnen doen. Met de steun van de vierjarige subsidie kunnen we nu gelukkig die voorwaarden creëren en daarmee niet alleen onze artistieke dromen waarmaken, maar ook een nog. stabielere en inspirerende werkomgeving bieden aan iedereen in onze organisatie. Dat kopje koffie met opgeklopte melk symboliseert voor mij:
- Dat we op de goede weg zijn maar altijd moeten blijven reflecteren
- Dat het niet voor niks is geweest om door diepe dalen en hoge pieken te gaan
- Dat er nog heel veel te winnen valt in de sector
- Dat we vele hebben geïnspireerd om hetzelfde te doen
- Dat onze inzet en doorzettingsvermogen beloond worden
- Dat we een solide basis hebben gelegd voor de toekomst
- Dat onze organisatie blijft groeien en bloeien
- Dat we de kracht van inclusie en diversiteit hebben laten zien
- Dat we een positieve impact hebben op de gemeenschap
- Dat we de kunstsector naar nieuwe hoogten brengen
- Dat we een blijvende erfenis creëren voor toekomstige generaties
- Dat we een voorbeeld zijn voor anderen in de sector
- Dat we de waarde van kunst en cultuur benadrukken
- Dat we duurzame samenwerkingen en partnerschappen opbouwen om zo meer rolmodellen zichtbaar te maken.
Ik kijk uit naar de toekomst met vertrouwen en enthousiasme!
