Wat een eer om genomineerd te zijn voor de Nederlandse Dansdagen. Maar wat betekend de nominatie nou precies?
Nou, jaarlijks roept het festival op om veelbelovende choreografen te nomineren en hen met deze stimuleringsprijs van € 10.000 een kans te geven nieuw en innovatief werk te creëren. Het resultaat daarvan gaat het jaar daarop in première tijdens het festival. Het festival vindt dit jaar plaats van 30 september tot en met 7 oktober.
Tijdens Het Nederlandse Dansdagen Gala op vrijdag 1 oktober wordt naast de twee festivalprijzen en de Zwanen van de VSCD, ook de Gouden Zwaan uitgereikt aan een choreograaf die een grote bijdrage heeft geleverd aan de Nederlandse dans. De winnaars worden 1 oktober bekend gemaakt op Het Nederlandse Dansdagen Gala.
Voor mij betekent de nominatie veel meer dan het winnen van een prijs. Eigenlijk vind ik de prijs niet eens zo belangrijk. Natuurlijk zou ik heel wat kunnen doen met 10.000 euro en zou het ten goede komen aan de mensen waarmee ik werk. Dit gun ik hun natuurlijk van harte… En eerlijk, zou ik helemaal gek worden en uit mijn dag gaan. Maar wat ik belangrijker vind is dat ik door middel van de nominatie inclusiedans, of werken met een gemixte cast een plek kan geven in Nederland dansland. Dat het opzichzelfstaand een landelijke zichtbaarheid krijgt. Niet om het label ‘inclusiedans’ vast te houden maar om te laten inzien dat het label niet meer nodig is en het vanzelfsprekend moet zijn dat ook dansers met een beperking in wat voor een zin dan ook mee kunnen doen aan een professionele voorstelling als een professionele danser met hun eigen skills.
Binnen het inclusiespectrum licht ik 1 doelgroep uit maar het gaat natuurlijk om de bewustwording en snappen dat we nog altijd werken met mensen. En geen een mens is hetzelfde en dus past ook niet iedereen in de bestaande structuren die er in ons kunst landschap zijn. Er zijn nog teveel mensen met talent die niet kunnen deelnemen omdat de structuren nog niet toegankelijk zijn.
Nog steeds vergt het veel om voorbij de beperking of stigma te kunnen kijken. Hiervoor is een andere theaterantropologie (Eugenio Barba) nodig. Hij bedoelt hiermee dat er kennis en kunde nodig is over het gedrag van de mens wanneer hij of zij fysiek of mentaal in georganiseerde presentatie situatie zich bevindt. Het gaat over het in twijfel trekken van de voor de hand liggende traditie. Dit impliceert een verplaatsing een reis, een omweg en maakt mogelijk dat we iemands eigen cultuur, die wellicht vreemd voor ons is kunnen lezen en begrijpen vanuit de kern. Ik wil voorbij grenzen gaan en voel de drang om inclusief werk te kunnen beoordelen op het inhoudelijke artistieke concept en verder te kunnen kijken dan de beperking, geaardheid, huidskleur en of lichaam. Natuurlijk zal en mag dit altijd onderdeel zijn van en kan daarmee gespeeld worden, maar het zou zo mooi zijn als we voorbij onze eigen perspectieven en grenzen overrompeld kunnen worden.
Mijn reis is nog lang niet afgelopen en elke dag is een nieuwe weg die ik afleg om ook mijn perspectieven te blijven bijstellen. Ben je benieuwd hoe ik dit doe? Blijf dan vooral mijn journal volgen!
Meer lezen over de genomineerden -> klik hier
Nederlandse Dansdagen -> Klik hier
