Daar ben ik weer. En vandaag precies op 1 januari 2024 schrijf ik mijn wishlist voor 2025. Voor 2023 schreef ik over hoe we geldstromen organiseren en voor hoe we de arbeidsmarkt inrichten. En ook inclusiever met geldstromen kunnen omgaan en nog creatiever kunnen zijn met de processen, inkomsten en handel drijven. Nu ik zelf voor het eerst een meerjarige subsidie schrijf zie ik deze thema’s in het cultuurplan richtlijnen terug komen en wordt er zeker op een andere manier mee omgegaan. Echter zie je in de praktijk ook dat zaken als fair pay echt niet altijd haalbaar zijn. Budgetten worden meer, maar er zijn niet meer mensen of meer organisaties die dit krijgen. Repetitie tijden worden korter maar er moet hetzelfde werk worden geleverd. Eigenijk verkapte bezuinigingen… Die in 2025 zichtbaar gaan worden. En dus zal de sector verschralen, of het opent weer andere paden. Wie zal het zeggen? Ik weet het niet waar we heen gaan met zijn allen. Er staat veel op het spel. De wereld lijkt in brand te staan. We maken ons hier druk over en tegelijkertijd is iedereen met zichzelf bezig. Wordt de radio uit gezet omdat er te veel slecht nieuws is… Hoe gaan we dan verder?
Kan kunst nog bestaan?
Even terug naar de door mij genoemde verkapte bezuinigingen. Hier zitten natuurlijk zowel hele goede redenen achter (deze fair pay), als dat het ook niet echt bij draagt aan een gezonder kunst klimaat. Kunnen we het ons nog veroorloven ‘dure’ kunst te maken? Zeker niet als het ten kosten gaat van alle anderen in de sector? In 2025 weten we wie wel en wie niet structureel wordt ondersteund. Het is afwachten hoe deze organisaties hun verantwoordelijkheid en solidariteit naar de anderen in de sector gaan invullen.
De impact moet groot zijn en de maatschappij, de ander, moet er iets aan hebben. De vraag is dan; hoe kunnen we als sector met minimale middellen maximale impact hebben? Dit is wat fondsen en geldschieters vragen. En wie kan dit wel bereiken, en wie niet? Zodra ik dit op schrijf doet het me denken aan een coperate profit organisatie. Kapitalisme? De kunstwereld heeft altijd al verschillende werelden gekend. Zou dit nu dan langzaam aan het veranderen zijn naar één kunstwereld? Ook wel weer interessant als je hierover nadenkt in het kader van diversiteit en inclusie.
New Inclusion
Met zijn alle hebben we het veel meer over diversiteit en inclusie. Het is inmiddels een gangbaar gebruikt en opgenomen woord. En het zijn al helemaal intellectuele concepten. Bij veel organisaties inmiddels onderdeel van het DNA. Van Diversity gaan we naar New Diversity. Van Inclusion gaan we naar New Inclusion. Het gebied van DEI (de ‘E’ is van Equity), evolueert elke dag. Maar we zijn er nog lang niet. Wat ik hiermee bedoel? Organisaties die proactief zijn in het leiden van DEI-initiatieven zullen in de toekomst favoriet worden. Een cruciaal aspect in deze ondernemingen is dat er een concreet actieplan is dat wordt uitgedragen. Een actieplan dat er voor zorgt dat we met zijn allen actief bijdragen aan acceptatie en respect naar anderen. Langzaam zien we dat we verplaatsen vanuit deze intellectuele concepten naar meer tastbare handelingen. Een terugkerende term is hierin ‘Beloning.’ Met deze term als een volgende stap in een gesprek, en het vinden van nieuwe vocabulaire, zal New Inclusion en New Diversity weer een breder pallet aan perspectieven en begrippen krijgen.
Als we uit gaan van minder organisaties die structureel worden ondersteund wel het brede pallet moeten vertegenwoordigen is er werk aan de winkel!
New Human – De mens 2.0
Ook wil ik nog even terug komen op het individu, de mens. De mens die centraal staat. In veel dingen iets wat terugkomt. Zo schreef ik in mijn wishlist voor 2024 dat we verlangen naar het mens zijn. Dit verlangen meer doordachte en waarde gedreven benaderingen van het leven is nu al volop merkbaar. Ik denk dat deze ‘world of footprints’ nog meer wordt. Het bewustzijn en het handelen er naar. Maar omdat we aan alle kanten de digitalisering en het live long learning niet in de weg staan, gaat de wereld steeds meer om de mens heen draaien. Design en technologie evolueert snel om iedereen beter te bedienen. Technologie wordt onze naaste metgezel en digitale tweeling, die welzijn en zelf referentiële ervaringen co-creëert. Het is gemakkelijk om in je eigen bubbel te blijven en hier content mee te zijn. We zetten onszelf tegenover de ander. Het is dan extra belangrijk dat we onze omgeving niet vergeten. We hebben al gezien hoe social media platforms verkiezingen beïnvloeden en zo ook hoe digitalisering en zeker AI, AR en VR veel vragen opwekt over ethiek, onszelf als mens in relatie tot anderen. Het fysiek met elkaar in contact zijn blijft belangrijk.
Spannende tijd
Al met al een spannende tijd die ons te wachten staat waarin we zeker op onze keuzes worden afgerekend. Ook hierin wil ik toch afsluiten met het feit. We zijn allemaal maar mensen en we doen allemaal ons best om er het beste van te maken? toch?
Vind je het leuk om mijn andere Wishlist’s te lezen? Dat kan zeker…:)
