Succesverhalen zijn vaak de enige die we horen en zien. Ons leven zit vol social media en andere vormen van uitingen waar we alleen het beste van onszelf laten zien. Er zijn natuurlijk ook dingen die soms lastig zijn er waar we weinig van horen. In dit blog neem ik jullie graag mee in de lastige situaties binnen mijn werk. Hoe ga ik hiermee om, wat haal ik er uit en hoe neem ik de volgende stappen.
Balanceren
Vaker in mijn blogs heb ik het over vinden van balans. Op de werkvloer ben ik hier continue mee bezig. De balans tussen ruimte die je mensen geeft en aansturing, de balans tussen dominerende perspectieven en bijvoorbeeld de balans tussen de individuen in de groep. Het is niet makkelijk om dit altijd goed te doen. Want het vergt veel alertheid. Een continue sensor die moet aanstaan. Tegelijkertijd gaat dit ook over grenzen. Waar geeft ik de grenzen aan en waar niet, hoe geef ik de grenzen aan en wie kan deze grenzen accepteren en wie niet. Keer op keer merk ik dat dit wel het aller moeilijkste is van mijn werk. Mede ook omdat grenzen vaak vervaagd zijn voor mijzelf en ik het moeilijk vind om deze aan te geven of te benoemen. Dagelijks sta ik met verschillende petten op, op de vloer. Soms als Artistiek directeur, soms als docent en soms als begeleider en vertrouwenspersoon. Deze vloeien in elkaar over en zijn soms ook allemaal tegelijkertijd aanwezig. Ik zou mezelf vaker tijd moeten gunnen om de situatie van een afstand te bekijken en dan te kunnen handelen. Helaas in de praktijk is die ruimte er niet altijd en moet het toch snel opgelost worden, als er daadwerkelijk een probleem is. De werkdruk is erg hoog en brengt vaak veel stress met zich mee. Snel schakelen en oplossingsgericht denken is inmiddels mijn tweede natuur geworden en zie ik als uitdaging. Maar dit gaat soms wel ten kosten van mezelf en mijn rust. Het is dan belangrijk om hierin altijd weer ruimte en afstand te nemen waar nodig.
Artistiek versus heel veel anders
Mijn werk omvat vele verschillende werkzaamheden. Deze zijn uit vooral uit nood geboren. Onder andere vanwege de structurele onderbetaling en geld in de kunstsector. En dat het nou eenmaal lastig is om een zzp’er voor maar een paar uur per week in te zetten. Dit betekend dat alle andere werkzaamheden vaak de overhand nemen. Er is altijd wel een deadline die meer prioriteit heeft. De tijd die ik in mijn daadwerkelijke makerschap en artistieke werkzaamheden kan stoppen is helaas minimaal. Het blijft belangrijk om voor mezelf continue terug te gaan naar mijn artistieke stem en drijfveer en hier voor mezelf prioriteit aan te geven.
Inclusie
Als lezers weten jullie wel dat dit een woord is dat veel in mijn vocabulaire voor komt. Ik vind het super belangrijk en tegelijkertijd brengt het de meest lastige situaties met zich mee. Van hele praktische situaties tot lange discussies waarbij iedereen op zijn eigen eiland blijft zitten. Helaas is het nog steeds zo dat veel mensen naar mijn idee niet begrijpen dat inclusie op vele manieren ingevuld kan worden. Er zijn allerlei meningen over zijn hoe tot een inclusieve samenleving, werkomgeving of ander sinds te komen. Het is en blijft een kunst voor mezelf om hierin scherp te hebben waarom dit belangrijk is en hoe dit vorm krijgt.
Gebrek aan baanzekerheid
Elke zzp’er heeft enige vorm van stress rondom baanzekerheid. Bij mij gaat dit gepaard met het gevoel dat ik me continue moet bewijzen en dat het werk dat ik maak zichzelf moet bewijzen en dat mijn dansers zichelf moeten bewijzen. Het hoort er nou eenmaal bij dat je continue moet laten zien dat je in ontwikkeling bent en het werk dat je maakt ‘goed’ is. In ontwikkeling ben je van nature al, door de dingen die je onderneemt, maar gek genoeg voel ik altijd de druk van de sector. Wellicht vanwege de leidinggevende functie? Wellicht doordat er in de kunstsector veel concurrentie is? Of wellicht doordat er gewoon geld moet binnen rollen? Het is iets dat er bij hoort en waarin ik rust moet vinden. Soms lukt dit beter dan andere keren. Het helpt me vooral om vertrouwen te vertrouwen op mijn ervaring en situaties die ik al doorstaan heb.
Genoeg over alles wat minder is aan mijn werk en alle struggels. Er zijn ook heel veel dingen wel leuk! Zo is altijd genoeg te doen, verveel ik me nooit en valt er altijd iets nieuws te leren. Wellicht worden deze succes verhalen wel een volgende blog ;).
