Het jaar zit er bijna op en het leek me mooi om het jaar af te sluiten met een wishlist. Niet zo maar een… Want ik denk graag na over de toekomst van dans en inclusie. Dus ik wilde mijzelf graag de vraag stellen. Hoe ziet dans er over 10 jaar uit. En wat zou er dan moeten veranderen?
Zoals veel van jullie weten streef ik naar inclusieve podium kunsten. Dus zal ik als eerste zeggen dat de podium kunsten inclusiever moeten worden. Dit kan ik wel hard schreeuwen, maar hoe krijgt dat dan vorm? Ik ben echt van mening dat dans maar ook de maatschappij pas inclusiever kan worden als we bepaalde systemen veranderen.
Systems do not change easily. Systems try to maintain themselves, and seek equilibrium. To change the system you have to shake it up and disrupt the equilibrium.
Een inclusieve arbeidsmarkt is zodanig ingericht dat iedereen door middel van betaald werk optimaal kan participeren en bijdragen aan de maatschappij. Wie ondersteuning nodig heeft bij het vinden of uitvoeren van werk, kan deze krijgen. Dat betekent iets voor hoe we de werkvloer en ondernemerschap vormgeven, voor hoe we geldstromen organiseren en voor hoe we de arbeidsmarkt inrichten.
Maar soms kun je niet om de systemen of beleid van bepaalde geldstromen heen werken. Denk aan het subsidies waar veel kunstinstellingen of zorginstellingen mee te maken hebben. Deze Subsidies zijn in de culturele sector misschien wel de bekendste geldbron, maar vaak totaal niet laagdrempelig of toegankelijk. Je moet toch wel wat kunde in huis hebben om zo’n subsidie te kunnen aanvragen. Of je huurt iemand in en dat kost geld. Plus je moet natuurlijk ook wel voldoen aan bepaalde richtlijnen om dit geld te ontvangen. Dit is vrij logisch want het is geen gratis geld.
Daarnaast kun je binnen de kunst sector bijna nooit fair practice uitbetaald kan worden. Zeker niet als je voor Grassroot organisaties werkt die overal wat geld vandaag moeten plukken en of gebruik maken van meerdere geldstromen. Of denk aan iemand die bepaalde zorg nodig heeft. Deze persoon kan in veel gevallen niet meer dan 170 per maand bijverdienen omdat je anders je uitkering kwijt raakt. En een uitkering zit vaak al op een minimum loon.
Alles samenvattend van deze mini voorbeelden hierboven hoop ik op een toekomst waar we ook inclusiever met geldstromen kunnen omgaan en nog creatiever kunnen zijn met de processen, inkomsten en handel drijven. Mijn hoop op dat meer dingen naast elkaar kunnen bestaan. Misschien zijn dit wel de brede geldstromen en andere vormen van bekostigingsmodellen. Denk aan circulair of duurzaam ondernemen. Ook hoop ik dat dit niet alleen blijft hangen binnen het sociale domein, maar juist doorzet naar de gehele maatschappij.
Wil je met mij meedenken dan weet je me te vinden! voor nu wens ik jou een hele fijne kerst en jaarwisseling toe!
Foto gemaakt door Floris Mentink
