Het nieuwe theater seizoen is weer begonnen en mijn vakantie zit er ook weer op. De eerste echte werkweek is achter de rug… Je raad het al, er ligt gelijk alweer heel veel op de planken om over te schrijven. Vandaag wil ik het weer eens hebben over inclusie en diversiteit. Want zoals iedereen weet galmt het door ons kunst landschap heen. Het kwam naar boven in een gesprek wat ik had met een subsidie gever. Het gaat over hoe deze twee termen er voor zorgen dat we alsnog bezig zijn met doelgroepen en hokjes denken.
Als ik mijn visie uitleg krijg ik geregeld terug; ‘oh, ja inclusie, zoals jij het uitlegt is het heel breed. Wie bedoel je dan precies? En wat doe je dan?‘ Deze vraag komt vaak in mijn irritatie zone. Maar waarom want aan de ene kant is het een terechte vraag en aan de andere ook heel tegenstrijdig. Wat ik bedoel te zeggen is dat het klopt dat inclusie over een heel diverse groep aan mensen gaat en hoe we hiermee omgaan. Maar voor mij gaat het niet over deze groep aan mensen opsplitsen in groepen en dan specifiek voor elke doelgroep iets aanbieden. Nee, want inclusie is niet een projectje draaien voor en met een groep mensen die bijvoorbeeld laag geletterd zijn. Nee, het vraagt om lange lijnen, structurele veranderingen en systematische verandering. En continue HOE DAN? in je achterhoofd houden. Los van Inclusie gun ik de kunst sector in het algemeen lange termijn beleid. Maar goed, dat is een andere discussie.
Natuurlijk wil een fonds weten voor welke doelgroep je project is. Hoe duidelijker de kaders hoe beter. Echter, in mijn geval bestaat mijn doelgroep uit kunstliefhebbers en ja deze bevinden zich door het gehele diversiteits-spectrum. Ik wil me graag focussen op hetgeen dat hun verbindt en hoe ik ieder daarin kan betrekken. Het gaat me niet om degene die zowel binnen of buiten de norm vallen weer ergens in een groep te plaatsen. Het ‘samen’ staat in mijn ogen centraal.
Soms is het goed om iets uit te lichten!
Daarbij in het achterhoofd nemend dat het natuurlijk heel goed is om soms even een bepaalde groepering een platform te bieden om uiteindelijk gelijkheid te verkrijgen. In dit geval hebben we het over inclusie dat zich bezig houdt met machtsverhoudingen en eventueel ook politieke aspecten. Met de hoop op het vinden van een balans hier in. Want inclusie gaat over de balans.[Lees hier mijn eerder geschreven blog over inclusie en balans]. Het is nooit wit of zwart, Het is nooit hoog of laag. Het zijn alle kleuren die kabbelend met elkaar mengen en allemaal heeft dit waarde. Zelfs de witte mannelijke directeur heeft waarde.
Iedereen is continue bezig met het claimen van een gebied. Wat ik enigszins snap, maar draagt het bij aan een sector waar we inclusie naar een volgende stap willen brengen? [Lees meer over hoe ik de toekomst voor me zie.] Met de reden pleit ik er voor om weg te stappen van het woord want ik ervaar steeds meer dat het niet gaat over samen, maar over alles wat recht tegen over elkaar kan staan en aparte uitzonderingsposities die soms bewust of onbewust worden opgeëist.
Laat je het me weten wat jij denkt!?
